Follow this blog with bloglovin

Follow on Bloglovin

4 Temmuz 2012 Çarşamba


Bazı geceler uykusuzdur...
Ama asla yalnız değil... 
Bir kaç haftadır uykularım paramparça oluyor; günün içinde bir kaç saat boş bulunca uyumak için eve koşan ben, geceleri uykuya bir türlü dalamıyorum. Uyuyabilirsem eğer bana saatler gibi uzun ve boğucu gelen uykudan sonra saate bakıp yalnızca 2 saatin geçmiş olduğunu görüp tekrar sızıyorum. 
Uyku probleminin sebebi stres değil, üzüntü değil, ve bu sefer mutluluk da değil. Şu ankinin 10 katı stresli yaşadığım günleri bilirim. Hepsi nazardan şekerim hepsi (!). Elbette böyle sarıboyalısaçlıokeyoynayananane'ye bağlamayacağım konuyu. Engelleyemediğim tarzda korkularla yaşıyorum bazen. Bunlar bilinçaltıma öyle işlemiş oluyor ki uykumda geliyor hepsi aynı anda. Bir de anne yorumunu alalım buna: "Hepsi sinirsel, herşey sinirsel oluyo stres yapma kızııım". 
Hayır yani geleneksel anneler anneanneler olsa, "bir kurşun döktürelim," veya "bilmem ne hoca bi okusun seni" tarzı yorumlar beklersin ama benimkiler üst düzey Freud okumasına alışkın insanlar, çok entel bir aileyiz biz (!) ekşisözlüğü aratmayız o derece!
Gelgelelim bu uyku sorununu nasıl aştığıma ve dünyanın en salak ama aynı zamanda en akıllı kedisinin gönlümü bir kez daha nasıl tavladığına. Uyuyamadığım ve çarşafları kafama dolayıp huzur bulmaya çalıştığım gecelerden birinde tasmasındaki çanı koparırcasına çalarak penceremin önünde dolaştı benim zilli kedim! Kendisi normalde hem kilodan hem yaşlılıktan çok yavaş yürüdüğü için boynundaki çanın sesini duymak, kızgın kumlardan serin sulara atlarken çıktığı söylenen "cos" sesini duymak gibidir sevgili günlük. 
Olabildiğince nazlı ve tripli olan, çağırdığımda çoğu zaman gelmeyen, gelse de kendini iki kaşıttırıp giden kedi, son 2 haftadır işten geliş saatimde beni kapının önünde bekliyor oluyor! 2 kere miyavlıyor yanına gitmezsem kendisi geliyor, duy da inanma! İnsan yılına vurursak 50 küsür yaşlarında olan yaşlı ve huysuz kedimi acaba geç gelen bir anneanne içgüdüsü mü yönetiyor! 
Onu bunu bilmem ama artık düzeldim gibi, tabi bunda çöreğin desteği de büyük.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder