Kar

Kar yağdı yine bir gün. Annem söylendi durdu. Nefret ederdi kardan. Aslında kardan değil de kayıp düşmekten tedirgindi. Gün boyunca dışarı da çıkmadı ki kardeşim ve ben bunun böyle olacağını çok iyi biliyorduk. Bense karda yürüdüm. Okula giderken, markete uğrarken, fotoğraf çekerken; atkım, berem, eldivenim hep muntazam hep yerinde. Montumun içinde kocaman  bir hırka ve kazak. Eve doğru yaklaşınca pencereye baktım annemi gördüm. Gülümsedi, gülümsedim. Elleri küçücüktü.

Yıllar sonra yine yağdı kar. Bu kez söylenen biri yoktu. Kar görmekten kurtulmuştu annem. İstediği kadar dışarı çıktı ama ben göremedim. Kardeşim de... bense karda yürüdüm. İşe giderken, markete uğrarken, düşüncelerle boğuşurken; atkım, berem, eldivenim hep muntazam hep yerinde. Montumun içinde kocaman bir hırka ve kazak. Eve doğru yaklaşınca anahtarımı çıkardım çantamdan, buz gibiydi. Pencerede bir karartı gördüğümü sandım, yanıldım. Herşey anlamsızdı.

Room-

There is one reason

That makes you proud

There is one person

That makes me smile

Life is not a piece of cake

Have been well aware of this

And have seen people

With smiling faces

Everyone knows

How to frown in the back yard

But it’s time to face

What is in your heart

"Barbie gibi"

Böyle birşey vardı biz çocukken. Barbie gibi güzel saç, Barbie gibi güzel yüz, Barbie gibi güzel gülümsemeden ibaretti. Tabii ki günümüzde de devam etmiyor değil, ama artık çocukluğun verdiği naiflik olmadığından hepimiz haberdarız; Barbie gibi meme, Barbie gibi ince bel, Barbie gibi popo gibi tabirlerden.

Barbie'e ye benzenmesi dikte edilen güzellik efsanesinden etkilenen sayısı yadsınamayacak kadar kadın var. Genellikle slav ırkından kadınların "zaten bende bu özelliklerin renk ve boy kısmı mevcut bari olmuşken tam olsun" fikiriyle estetik ameliyatlarla kaburgalarını aldırıp, kalçalarını kaldırtıp, meme büyütme ameliyatına girip çakma bir Barbie'ye dönüştüğünü defalarca gördük.

Yukarıdaki fotoğraftaki bir mutant değil, öyle görünse de. Buna benzer bir tane Beyaz Show'a gelmişti de Beyaz dahil stüdyodaki tüm erkeklerin dibi düşmüştü. Bu duruma eminim bütün hemcinslerim bir tarafıyla gülmekteydi. Çünkü küçükken oynadığımız o oyuncak gibi değil, robot gibiydi bu kızlar. Fakat bütün yüreğimle genellemelere karşı olan biri olarak söylemeliyim ki erkeklerin çoğu zaten bunun peşinde değil mi? Ne olursa olsun yeter ki fizik "güzel" olsun. Güzel kavramı çoktan belirlenmiş zaten.

Efendim güzellik kavramı deyince bu fotoğraflara bakarak akla ilk gelen, büyük meme, kaburgasız bel, büyük popo, ama inanılmaz tezat şekilde ince bacaklar ve kollar, ifadesiz bakışlar... Lakin Türk erkekleri bu yapmacıklığın mı farkına vardı yoksa Türkiye'ye gelen barbielerin maddi isteklerine mi karşılık veremediler bilinmez; Türk işi kızlar çıktı piyasaya. Zamanında "telekız" diye tabir edilen kızların yeni versiyonu var artık, sanalkızlar. Yok yok öyle 900lü hatlar falan değil, bayağı bayağı kendini götle memeyle pazarlayan amcık suratlılar. Memen biraz büyük olsun, dudağın da botokstan hissedilmeyecek kıvamda kalın olsun, müşterilerin artıyor. Küçük tatlı şeyler peşinde koşan çok Türk evladı var!

Halbuki herşeyin bir kolayı var. İnsanlar bebeklere benzemeye çalışacağına, bebek üreticileri durumu değiştirebilir! Evet burada Polyanna'ya bağlıyoruz. Güzellik endüstrisi bu seksist bebek üreticilerinin yardımıyla bu noktaya geldi. Ama genç sanatçı ve araştırmacı Nikolay Lamm, eğer Barbie kızları normal kadınlara göre tasarlansaydı nasıl olurdu konulu bir çalışma gerçekleştirmiş ve ortaya bu linkteki tıktık haber çıkmış. Üşengeç ruhlar için:

"My life is a mess"-Hayatım darmaduman

Benim hayatım mı? Hayır şu an değil, ama öyle darmaduman olduğu zamanlar oldu ki, şimdi bahsedeceğim film karakteri gibi hissettim kendimi. Film karakteri  "L'auberge Espagnole" filminden Xavier.


Xavier, Paris'te annesiyle yaşayan, üniversite 3. sınıfta okuyan, ama hayatında hiçbir ideal edinememiş bir gençtir. Uzun süreli ama korkunç derecede monotona bağlamış bir ilişkisi ve ilerde bir gün çok popüler bir yazar olmak gibi uçuk bir hayali vardır. Bu hayal uçuktur, çünkü üniversitede babasının zoruyla Ekonomi okumaktadır ve kariyer yolu yine babası tarafından çizilmiştir bile! 4. sınıfta ne yapıp ne edip İspanyolca öğrenecek ve mezun olur olmaz bakanlıkta İspanyol ekonomisiyle ilgilenen komisyonda çalışmaya başlayacaktır.Bu nedenle, tamamen yanlış bir yol seçip, Erasmus değişim programıyla hakkında hiçbir şey bilmediği Barselona'da bulur kendini.

Evli genç bir kadına aşık olur, daha doğrusu olduğunu sanır, kız arkadaşıyla da ilişkisinde hiçbir anlam aramaz, oda arkadaşının lezbiyen olduğunu öğrendiğinde en büyük üzüntü ve tepkiyi o gösterir, babasının bulduğu işi daha ilk gününde bırakır gider. Evet evet; bu çocuk bir an önce büyümelidir.

Serinin ikinci filmi Les poupees russes'te ise 30 yaşındadır ve bir yazar olmuştur, fakat hayal ettiği gibi popüler ve güzel romanlar değil, beş para etmez televizyon dizilerine senaryo yazmaktadır. İlk filmdeki sevgilisiyle çok yakın arkadaştır, derken kendinden genç bir kızla flört ederken, aşırı derecede bencil ve kaba davranışlarıyla kızı kendinden uzaklaştırır.

Yeniden aşık olur, aşık olduğu kadını bulduğu ilk fırsatta röportaj yaptığı güzel aktrisle aldatır. Evet doğru, 30 yaşında bir zampara olmuştur Xavier. Aşktan hala bir şey anlamamaktadır ve işin kötüsü kendinin de her filmde dediği gibi, hayatı darmadağındır. Memleketi bırak, devamlı oturduğu bir şehir, devamlı çalıştığı bir iş bile yoktur. Artık ilk filmdeki gibi, kravatından ceketinden, bütün sorumluluklarından kaçıp gideceği bir yer yoktur. Neyse ki film mutlu sonla biter ve aşık olduğu kadınla birlikte Paris'tedir artık.

Serinin üçüncü filmi, 2013'ün sonunda vizyona gireceği duyurulan Casse-tete Chinois adlı filmde, Xavier 40 yaşında, çocuklu bir dul olarak karşımıza çıkar. İsimden anlaşıldığı gibi artık kıtalar arasıdır aşk ilişkileri. Ama bana kalırsa hala bir ders alamamış olacak.
Xavier gibi bir karakterin genç nesilde çok yaygın olduğunu düşünüyorum. Sırf okumuş olmak için okuyan, idealleri uğrunda belli bir yaşa kadar hiçbir şey yapmayıp, sonradan mucizeler bekleyen, her aşk ilişkisini o çok yüksek "erkeklik" egosundan dolayı mahveden, görünürde çok nazik, sempatik ve düşünceli olup hayatını her adımda mahvetmeyi başarmış biri. Bu cümleler ne kadar çok acımasız görünse de, Xavier çok sempati duyduğum bir karakter. Hepimiz çoğu zaman idealler arasında bocalamadık mı? İçinde bulunduğumuz, illa zıtlık yaratmayı seven dünyada bu zıtlıklardan dolayı acı çekmedik mi? Xavier sadece bütün bunların üzerine bir de sürekli içgüdülerine göre davrandığından durumun etkileri onda daha büyük oluyor.
Şimdi bu seri filmden karaktere dair diğer karelere bakalım.

İlk filmdeki toy, cahil, ve umutlu genç Xavier. Hayaller falan o biçim. Hem ülke gezeyim, hem uçakta tanıştığım Fransız adamın karısıyla sevişeyim, hem sevgilim benden ayrılmasın, hem oda arkadaşım lezbiyen olmasın, hem bakanlıkta iş bulayım hem de, sıkılınca yani ilk günde işi bırakıp yazar olayım. Peh.

İkinci filmdeki anasının gözü Xavier. Moskova'nın en kusursuz ölçülere sahip yolunda yürüyen görüntüsüyle adeta kendiyle çelişiyor. Hayatındaki kadınlar sırasıyla: Barselona'da tanışıp aşık olduğu İspanyol garson, çocukluk aşkı Fransız Martine, mağazada tanışıp takıldığı zenci kız, evinde kalmaya başladığı mükemmel güzellikteki lezbiyen arkadaşı, ve yine Barselona'daki ev arkadaşlarından aşık olduğu Wendy, aaa daha bitmemiş, güzel İngiliz aktris var bir de.

Üçüncü filmle ilgili herşey ortada. Böyle zamparalıklar yaparsan, pılını pırtını toplayıp dolanırsın bambaşka kıtadaki sokaklarda. Malum artık gönlü bir Çinli'de. Dördüncü film çekilirse uzaya açılacak Xavier ve bir bilimkurgu izleyeceğiz. Öhöm.
Her kusuruna rağmen benim en sevdiğim karakterlerdendir Xavier. Çünkü acınacak derecede gerçek, inanılmayacak derecede komiktir. Aktör Romain Duris'i sevme nedenimdir.

Bloglovin!

Son günlerde, sıcak, yapış yapış, düğün, bibergazı kına, nikah, işbaşvurusu, blokaj, otobüs, yeşillik, otobüs, sıcak, pilates, tava, otobüs, topkek, otobüs, step, kardiyo, otobüs modundayım. Ama çok şükür köle muammelesi yapan işimden kurtuldum. Yeni başlangıçlara kendimi alıştırıyorum, bol bol otobüs yolculuğuyla beraber!

Baba

Baba... kelime olarak bakıldığında ne kadar basit. 4 harfli bir bebek ifadesi. Var olma sebebin olan bir adama bu kadar basit bir hitap neden? Bu sorunun cevabı yok, çünkü kelimeler kifayetsiz kalır. 

Zordur ataerkil bir toplumda hem baba olmak, hem kız evlat olmak. Baba, öyle çok içli dışlı olmaz kızıyla, mesafesini korumak zorundadır, kızını dövmeyen dizini döver'dir. Kızın namusunu koruma görevi ona verilmiştir, kazadan beladan koruma görevi de. Farkında olmadan kabul etmek zorunda kalmıştır bu rolleri, karakteri ne olursa olsun. Bu nedenle midir bilmem, kızlar çok geç anlar bazen babalarının değerini.

Bir baba sözüdür: "Beni şimdi beğenmez takdir etmezsin de, beş para etmez insanları tanıdıkça anlarsın değerimi." Anladım baba. Eve giren tek maaşını, kendin bir gıdım harcamadan çocuklarına feda ettiğin yıllarda  anladım. Kendi babanı kaybettiğinde, dedeleri öldüğü için evlatların üzülmesin diye gözyaşlarını yutup nefesini tuttuğunda anladım. İlerde biz senin torunlarına sigara içmemelerini öğütlerken kötü rol model olmak istemeyip sigarayı bıraktığında anladım. Sevdiğin dizi başlarken çocuksu ifadeni yakaladığımdaki utancında anladım. Taze ekmek bize kalsın diye, bayatı ıslatarak yediğinde; karanlıkta eve gelirken penceredeki siluetini yakaladığımda, her başarımda ve başarısızlığımda sırtımı sıvazlamanda, bir pot kırdığımda ağzını büzmende, her yaz tatilinde akrabalarla bir araya gelindiğinde, doğumumda bana nasıl ebelik yaptığını anlatırken anladım değerini... Bütün bunları söyleyebilmeyi çok isterdim baba. Ama ben, o zamanlar çok odun kafalıydım. Yaşama sebebimi görmezden gelecek kadar... 

Çok geç kalmadığım için ne kadar mutluyum anlatamam! Ne zaman bir dolma kalem görsem, yazdığın yazıları hatırlarım, ne zaman lavanta kokusu duysam senin kokunu duyarım. Gök gürültüsünde, karda kayan arabadan bizi kurtardığın gelir aklıma, yaz sıcağında sayende yapabildiğimiz güzel tatiller... İyi ki varsın baba.

 

Doğumgünüm bana geldiğin gündür!

Geyik başlığın tam tersine, kendi doğumgünümden bile daha çok heyecan ve mutluluk verir bana onunki. Zaten kendiminkinden nasıl mutlu olacaaaaam yaşlanıyorum günden güne.

Bir arayışta olmamalı hiçbir zaman, gerçek ve güzel olan şey insanı hiç ummazken buluverir. Zaten en değerlisi de bu değil midir? Beklemediğin anda tutuverir elinden aşk. Keşdefilmemiş ufuklara onunla yürüdüğünü hissedersin. Üzülmediğin şeylere onun için üzülüp, daha önce tahmin etmediğin hisleri onunda tadarsın. 

Ömür kısa, çoğu zaman hayal kırıklıkları alır götürür en güzel zamanlarını, derken o çıkagelir, onun sevgisi. Ruhun hafifler, büyürken hem de. Kalbin gereksiz kırgınlıkları içinden atarken, katmanları artar. En derinini ona ayırırsın, bin kere şükredersin.

Binlerce kez şükür, doğduğun güne!