Follow this blog with bloglovin

Follow on Bloglovin

8 Temmuz 2012 Pazar

DON'T STOP ME NOW-Öğretmenlik üzerine birkaç lakırdı.

Tonight I'm gonna have myself real good time....
I feel alive! And the world is turning inside out yeah
I'm floating around in ecstasy so
DON'T STOP ME NOW!

Tam da bunun gibi hissediyorum işte! Freddy Mercury'cim burada neyin etkisiyle bu duruşu sergiledi bilinmez. Bildiğin gibi sevgili günlük bu çizgiresim Freddy'nin gerçek bir pozundan alıntı. Belki de o anda yine şarkıda bahsettiği gibi ecstasy içinde floating durumundaydı. Ama onu böylesine coşturanın hayran kitlesinin büyülenmiş şekilde onu izleyip hep bir ağızdan izlemeleriydi bence kesinlikle. 

Yazıya giriş yaptığım muhteşem sözlerin yer aldığı parça ve video klibi burada. Neden böyle giriş yaptığıma gelince, tam da böyle hissediyorum! Bugün işyerinde başıma gelen bir olaydan dolayı.

Bir kurla yani bir sınıfla son dersimdi bugün. Ekimden beri beraberdik öğrencilerimle ve bir gün bile dersimi eken olmadı. Arada bir gelemeyen oluyordu elbette ama ilk kez bugün, son ders olması sebebiyle de, derse yalnızca 1 kız öğrencimle başladım. Yaklaşık bir buçuk sonra grubun devamı geldi. Sinirliydim, çünkü kendini hazırlıyor insan, yalnızca bir kişi var ve konuyu bitirince ders bitecek fikrine. Sonra pat diye diğer kısım geliyor, ve dersin ilk kısmını önemsemedikleri hep birlikte geç gelmelerinden belli diye düşünüyordum..... ta ki, derste onlara surat yapmaya çalışıp hem de konuyu anlatırken bir anda içlerinden birinin maytap yakıp diğerinin masanın altından pastayı çıkarmasına kadar!

Son dersin hatırına öğrencilerim böyle bir jest düşünmüşler! Görünce o kadar şaşırdım ki bütün kızgınlığımı gerginliğimi unuttum. Yazının girişindeki Freddy Mercury gibi oldum. Hepsini ben de çok özleyeceğim. Ve en sevimlisi, pastanın üzerinde "to the cutest teacher" yazmasıydı. Tabi sosyal medya bağımlısı tipler böyle bir anda fotoğraf çeker veya ileti yazar falan. Ben ne yaptım? Pastayı afiyetle mideme indirdim ve öğrencilerimle gülüp oynayıp onları uğurladıktan sonra geldi aklıma "Aaaa keşke hatıra bir resim çekseydik" diye. Böyle de basiretsiz bir insanım (!). 

Durum daha kolay göz önünde canlandırılsın diye, "Sing with me my children!" diye haykıran Can Bonomo gibiydim. Bakınız şöyle:

Elbette ki öğrencilerimin Bonomocumun arkasındaki sürmeli gözlü dansçılar gibi değiller! O zaman daha net bir resim canlansın. Ölü Ozanlar Derneği'ndeki Edebiyat öğretmeni -Öğretmen Kemal değil yahu- Robin Williams gibiydim:
,
Yok yahu masaya çıkmıyorum derste. Ama ders verdiğim grup saygılı ve objektif olunca buna benzer bir pozisyonda hissediyorum kendimi. Hepsine yukarıdan bakıyorum ama onların görüşlerinden dolayı, aslında hepsiyle birim aynıyım. 

Öğretmenlik, tüm zorluklarına rağmen, güzel şey demek istiyorum eğer illa da bir sonuç çıkarmamız gerekiyorsa.

2 yorum:

  1. gerçekten çok yüce bir meslek.. kolaylıklar..
    cutest teacher olarak düşünülmek ne güzel..

    YanıtlaSil
  2. sağolsunlar öğrenciler değer bilince daha güzel oluyor, ve en güzel kısmı ben de onlarla büyüdüğümü hissediyorum. teşekkür ederim.

    YanıtlaSil